Linije fronta sirijskog rata bile su praktično zamrznute od 2020. godine, sve do ove srijede, kada je ofanziva bez presedana posljednjih godina dovela pobunjeničke frakcije pred vrata Alepa, drugog grada u zemlji i u rukama režima Bashara El Assada.
Borbe u sjeverozapadnoj Siriji počele su u srijedu iznenadnim napadom selefističke grupe Hayat Tahrir al Sham (HTS) zajedno s frakcijama bivše Slobodne sirijske vojske, koji su uspjeli presjeći glavnu komunikacijsku rutu između Alepa i Damaska i slomiti odbranu režima. Ona je pak, uz pomoć Rusije, pojačala zračne udare na područja pod kontrolom pobunjenika, pri čemu je ubijeno dvadesetak civila.
Situacija u sjeverozapadnoj Siriji se već sedmicama zahuktava, posebno u pokrajini Idlib, kontinuiranim zračnim i artiljerijskim napadima režima i njegovih saveznika (Rusija i proiranske milicije), koji su uzrokovali da nekoliko desetaka hiljada ljudi pobjegne na sjever. U ovom području, 60% njegovih stanovnika je raseljeno iz drugih dijelova zemlje zbog sukoba koji traje već 14 godina, javlja El Pais.
U strahu od napada velikih razmjera od strane režima, HTS i nekoliko grupa takozvane Sirijske nacionalne armije (SNA), konglomerata pobunjeničkih frakcija, većinom islamističkih, ranije povezanih sa Slobodnom sirijskom armijom – krenula je u ofanzivu u srijedu ujutro u operaciji nazvanoj “Odvraćanje agresije”. Cilj je “ukloniti opasnost od iranskih milicija i kriminalnog režima iz naseljenih područja i pripremiti povoljno okruženje za povratak u svoje domove naših raseljenih ljudi unutar i izvan zemlje”, rekao je glavni komandant operacije, Hassan Abdul Ghani, u videu objavljenom u četvrtak.
Turski sigurnosni izvori kazali su za El Pais da su upoznati s operacijom koju su pripisali “porastu napetosti posljednjih sedmica” zbog značajnog porasta civilnih žrtava. Iz tog su razloga “grupe iz Idliba” predložile “operaciju pomicanja linija fronta”, nešto što je Turska pokušala zaustaviti kako “ne bi doprinijela rastućim napetostima u regiji zbog agresivnosti Izraela”, što je također povećalo napade na iranske milicije i položaje sirijskog režima u posljednjih nekoliko mjeseci.
Turski izvori rekli su da su prije napada – a također i sada – pokušali posredovati kako bi izbjegli neprijateljstva sa svojim partnerima u takozvanom Astanskom procesu; odnosno s Rusijom i Iranom s kojima su 2019. dogovorili tzv. zone “deeskalacije” oko pokrajina Idlib i Alep. Turski izvori kažu da je pobunjenička operacija planirana kao “ograničeni” napad i da ako se proširila to je zato što su “režimske snage pobjegle sa svojih položaja”.
Zapravo, napredovanje je bilo vrlo brzo: prvog dana borbi HTS i njegovi saveznici osvojili su najmanje 18 sela i bazu 46. pukovnije sirijske vojske, zarobivši desetak tenkova i nekoliko oklopnih vozila. Ofanziva prema istoku nastavljena je i drugi dan, zauzimanjem više gradova i dolaskom na samo tri kilometra od predgrađa Alepa. Osim toga, napredovali na jugu Idliba kako bi presjekli autocestu M5, koja povezuje Alep i Damask, a ključna je za održavanje linija opskrbe snaga lojalnih Basharu El Assadu.
Na društvenim mrežama, grupe povezane s operacijom objavile su slike kako sklanjaju Assadove portrete u gradovima koji su već pod njihovom kontrolom i letaka koji se dijele i bacaju bespilotnim letjelicama pozivajući režimske vojnike na dezertiranje.
Režimski i ruski borbeni avioni odgovorili su na ofanzivu intenzivnim bombardovanjem desetaka gradova u Idlibu i Allepu, uključujući jedno s rasprskavajućom municijom u središtu Atariba, u kojem je prema Civilnoj odbrani poginulo najmanje 15 civila, od kojih četvero djece. Bombaški napadi u drugim gradovima uzrokovali su najmanje četiri civilne smrti a deseci su ranjeni.
Prema Sirijskom opservatoriju za ljudska prava, najmanje 182 borca ubijena su u sukobima i bombardovanju, 121 iz HTS-a i pobunjeničkih frakcija i 61 iz regularne sirijske vojske i povezanih milicija, uključujući iranske vojnike. Doista, iranski državni mediji priznali su smrt brigadnog generala Revolucionarne garde Kiumarsa Purhashemija, raspoređenog u Siriji kao savjetnika režimskih snaga.
Izvor: Stav.ba