Rizvan Rešović (1929-1995) ostavio je neizbrisiv trag u istoriji Tutina kroz svoju posvećenost kolekcionarstvu i ljubavi prema “starudiji”, kako je on znao da kaže. Njegovo nasleđe, iskazano kroz bogatu etnografsku zbirku koju je pažljivo prikupljao tokom života, danas je temelj budućeg muzeja u Tutinu.
Piše: Kimeta Demirović Numanović
Rođen je 27.08.1929. godine u selu Nadumci nadomak Tutina. Veoma rano je ostao bez majke pa se o njemu, njegovom bratu i sestrama, brinuo otac Elmaz koji je u to vrijeme radio kao vjerski službenik, imam džamije u Raduhovcu. Osnovnu školu završio je u Crkvinama, a srednju školu nastavio u Novom Pazaru. Nakon završene srednje škole radio je u Crkvinama.
Nakon završetka srednje škole, Rešović je završio Višu upravnu školu u Beogradu. Radni vijek završio je, između ostalih radnih mjesta, kao načelnik SUP-a u Tutinu. Međutim, njegova strast prema kolekcionarstvu i antikvitetima prepoznatljiva je kao ključna tačka njegovog života.
Po odlasku u penziju, Rizvan Rešović posvetio se svojoj velikoj ljubavi prema “starudiji”. Njegova strpljiva i predana borba za prikupljanje i čuvanje antikviteta rezultirala je bogatom etnografskom zbirkom koja svjedoči o životu i tradiciji Sandžaka i šire.
Bogatstvo osjećaja za vrijeme i vrijednosti vodilo ga je u strpljivu borbu da prašina ne prekrije ručni mlin za kahvu, fotografiju, stari novčić… kao svjedoke našeg življenja na ovim prostorima.
Njegova zbirka obuhvata razne predmete, od ručnih mlinova za kafu, preko starih fotografija do antikvitetnih novčića, čime je stvorio neprocjenjivo kulturno nasleđe. Ona je postala čast i obaveza za Tutin, predstavljajući temelj za budući muzej koji će čuvati i dijeliti ovo dragoceno nasleđe s budućim generacijama.
Pored mnogih priznanja tokom svog života, Rizvanu Rešoviću je posthumno, povodom Dana opštine 28. marta 1999. godine, Skupština opštine Tutin dodijelila Povelju sa plaketom “28. Mart”.
Rizvan Rešović je preselio je na Ahiret 1995. godine u 67-oj godini života.
Iako više nije fizički prisutan, Rizvan Rešović ostavlja trajni pečat kroz svoju zbirku, podsećajući sve da se u čuvanju tradicije i kulturnog nasleđa ogleda prava vrijednost jednog društva.
Izvor: Tutinski zbornik