Odbijanje predsjednika Odbora za spoljnje poslove EU Dejvida Mekalistera da se susretne sa predstavnicima Stranke demokratske alcije (SDA) Sandžaka još jedna je u nizu potvrda onog na šta portal Sandžačke ukazuje duži niz vremena, a to je da politika aktuelnog rukovodstva SDA, osim što nema podršku zvaničnog Sarajeva i Ankare, već evidentno nema podršku ni međunarodne zajednice.
Podsjećamo SDA Sandžaka je nakon odbijanja sastanka od strane Mekalistera saopćila da je zabrinjava ignorisanje predstavnika Evropske unije (EU) velikog broja problema i nerješenih pitanja koji opterećuju bošnjački narod u Sandžaku.
Ovim je jasno demaskirano obmanivanje javnosti od strane partije Sulejmana Ugljanina da njihova politika, odnosno projekat specijalnog statusa za Sandžak koji je SDA plasirala kroz inicijativu Izvršnog odbora BNV koja nije usvojena u formi odluke od strane Vijeća, uživa podršku međunarodne zajednice.
Demaskirana je i sama aktuelizacija projekta, kojim Ugljaninova partija bezuspješno obmanjuje glasačko tijelo već 30 godina. Očito da se radilo o paravanu za smjenu “neposlušnog” predsjednika BNV Esada Džudža koji kao jedan od ključnih ideologa, a može se reći i praktičara SDA Sandžaka, očito nije mogao preći preko udaljavanja rukovodstva ove partije od matice Bosne i Hercegovine i tamošnje SDA, Ugljaninovog približavanja radikalnim albanskim elementima na Kosovu i njegovog ubjeđenja da rješavanje sandžačkog pitanja može ostvariti uz pomoć albanskog faktora.
No, ono što je interesanto je to da se Ugljanin na Kosovu povezuje prije svega sa radikalnim političkim strukturama Albanaca, poput pokreta “Samoopredjeljenje” Albina Kurtija, koji se upravo bori za smanjenje već stečenih prava bošnjačke zajednice na Kosovu.
Ugljaninova politika, koja se u Sandžaku već kolokvijalno naziva “ćorsokak politikom” nema neku značajniju javnu podršku od zvaničnih struktura kosovske vlasti.
Kako Sandžačke nezvanično saznaju, čak je jedan visoki kosovski zvaničnik prilikom posjete BNV- u tokom neformalnog razgovora sa liderom SDA istog posavjetovao da se za ostvarivanje prava sandžačkih Bošnjaka jedino može izboriti u Beogradu.
Osim pomenutog, projekat specijalnog statusa za Sandžak je u stvari i šarena laža Sulejmana Ugljanina i njegov jedini preostali predizborni argument, koji je doduše bio, i po svemu sudeći biće, njegovo prazno obećanje sve dok ne završi u davno zasluženoj političkoj penziji.
No, izgleda da za SDA tek tada nastaje problem jer se kao ljider mjesto ljidera vidi proalbanski orijentisani Dino Škrijelj. Ipak, uzimajući retoričke i intelektualne kapacitete Ugljanina, možda je i pravi nasljednik takvog “ljidera” baš Dino Škrijelj, a ne recimo Enis Imamović koji važi za jednog od pretendenata na Ugljaninovu poziciju.
Ustvari, teško se oteti razmišljanju kako to zapravo lider SDA Sandžaka sve ove godine razamišlja o ostvarenju ideje o autonomiji Sandžaka, legitimnog nastojanja sandžačkih Bošnjaka koje je Ugljanin debelo iskompromitovao svojom nesposobnošću , ali i ljudi oko njega, i iskoristio za sopstvenu političku promociju.
Ugljaninovo deklarativno opredjeljenje za autonomijom Sandžaka, koje srpski nacionalistički krugovi često znaju dobro iskoristiti za svoje interese, bilo je i ostalo na nivou trgovačke ideje. U ovom slučaju, bolje rečeno, Ugljaninove preizborne ideje koje se rado sjeti pred svake izbore. A izbori idu, biće na proljeće.
Ono što je sigurno je to da u međunardonoj zajednici očigledno ne postoji spremnost da se podrži Ugljaninova dvoličnost, koja je obilježila politiku SDA Sandžaka kroz djelovanje njenog lidera zavisno od toga da li je bio u Vladi ili ne i da li je bio u situaciji da dijeli kolač vlasti sa ostala dva lidera Bošnjaka u Sandžaku.
Ugljaninova dezorijentisana politika, nakon što je iz stranke rastjerao sve misleće i iole sposobne kadrove, a oko sebe ostavio samo poslušnike nedorasle aktuelnom trenutku u zemlji i okruženju, više ne uživa podršku niti jednog faktora osim albanskih radikalnih krugova na Kosovu i Albaniji.
Izvor: Sandzacke.rs